United Armenia: July 2013

Во всем мире, особенно в Европе, усиливаются разъединяющие и разрушающие тенденции. Они вносят смуту и вражду, создают напряженную обстановку как в отношениях между государствами, так и внутри отдельных стран. В этих условиях нужны идеи и цели, которые противостояли бы этим негативным явлениям. Эта идея - объединение всех наций Арменоидской расы, цель - создание союза или федерации этих наций. В этом процессе огромную роль может и должна играть воссозданная воссоздания федеративной Республике Армении, которая находится в Араратской долине,в самом сердце Армянского Нагория - прародины Арменоидов. У нас общие корни, происхождение, культурные традиции.

Вновь возникшее государство Армянской расы(Арменоидов) в Араратской долине главной своей идеологической целью должно провозгласить и добиваться объединение вокруг Армени всех земель населенных Армянской расы(Арменоидами).

Методика?

Пропаганда!

наибольшее горе, страдание причинить может лишь ближний, и чем более близок тем более не переносимо страдание причиняемое предательством. Aрменоид под маской турка(Алевитов,Хамшенцов (Амшенцев), Талышов), мерзость, и наша цель вернуть ему облик человека`арменоида.

Почему мы небыли подготовлены к геноциду? - дело в нашей чистоте и наивности, чем чище человек, чем более отдален от зла тем более беззащитен, от врагов `тюрков,.

Союз Армянской расы(Арменоидов) мира возможен он не обходим всем членам данного антропологического типа , и он рано или поздно будет создан.

Армянская Раса (Арменоид): имеет одну связывающею всех нас культуру, традиции, и главное: ПРОИСХОЖДЕНИЕ от Армянского Нагорья и Армян!

Давайте заглянем в будущее, оценим настоящее и вспомним прошлое!

Wednesday, July 31, 2013

Армения не Кавказ,Армения --это Армянское нагорье !

Битва Тиграна II с Лукулосом

Тигран II Tigran-II

Армяно-Парфянская война 87-86 года до нашей эры

Воссоединение Армении при Арташесе I 189-160 года

Friday, July 26, 2013

Վատիկանի «Գաղտնի արխիւները» 3 Նախիջեւան

Thursday, July 25, 2013

Аракс

Тигрис

Wednesday, July 24, 2013

МАЛАЯ АРМЕНИЯ

Цопк 69 в составе Великой Армении

Воссоединение Армении при Арташесе I 189-160 года

Боспорское царство 301-64 в составе малой Армении-Kingdom of Bosfor

Армения III век до н. э

Армения 191-261

Армения 230-232

Армения -Битва Вахарша с Кавказками кочевниками 197-198

Армения 30-20 года до нашей эры.

Армения Armenia 50

1906 թ. հայ-թուրքական ընդհարումները Ջավախքի արեւելքում

Այս նյութը պատմում է Անդրկովկասում 1905-6 թթ. հայ-թուրքական ընդհարումների ընթացքում Ջավախքի արեւելքում՝ Ծալկայի շրջանում ստեղծված իրավիճակի մասին: Ծալկայի շրջանը հարում է թուրքաբնակ Բորչալուին, եւ քանի որ վերջինիս համեմատ ավելի բարձր լեռնային դիրք ունի, Բորչալուի թուրքերի ոչխարաբուծության համար հարմար է որպես ամառային «յայլաղ»: Այն տարիներին, ինչպես եւ խորհրդային շրջանում եւ նաեւ մեր օրերում, Բորչալուի թուրք հովիվները իրենց հոտերը քշում են դեպի Ջավախքի ամենաբարձրադիր լեռները: Ընդ որում՝ նախքան 1828 թ.Կարնո գաղթը նրանք օգտագործում էին Ջավախքի ողջ տարածքը, բայց հայ հոծ զանգվածի հաստատումից հետո ստիպված են սահմանափակվել միայն մի քանի լեռներով:

Ավելի քան 200 տարիների ընթացքում կատարվող տնտեսական պարբերական միգրացիան բերել է այն բանին, որ Ծալկայի շրջանի արեւելքում Բորչալուի վերաբնակիչների կողմից հաստատվել են թուրքական չորս գյուղեր: Ավելին, հետխորհրադային շրջանում Ծալկայի հույների մասսայական արտագաղթի պատճատով լքված հունական գյուղերում եւս այսօր ընթանում է թուրքական վերաբնակեցում, եւ վրացական պաշտոնական տվյալներով թուրքերը (ադրբեջանցիները) մեծամասնություն են կազմում Ծալկալի շրջանի արդեն 7 գյուղերում:

Վերջին 200 տարիների ընթացքում «ոչխարները յայլաղ բերելու» այս երեւույթը մի քանի անգամ զուգորդվել է հայ-թուրքական եւ վրաց-թուրքական ընդհարումներով, քանի որ թուրք հովիվները հաճախ զինված են (մեր օրերում նույնպես), եւ պատմական խառը ժամանակահատվածներում նրանք առիթը չեն կորցրել «յայլաղ գալը» համադրելու մոտակա հայ, հույն կամ վրացական գյուղերի ունեցվածքը հափշտակելու հետ:

Այս նյութը պատմում է 1906թ. իրադարձությունների մասին: Ընդ որում նույն իրավիճակը ավելի մեծ մասշտաբով կրկնվեց 1918-20 թթ. (հատկապես 1918 թ. օսմանյան բանակի կողմից Ջավախքի օկուպացիայի ընթացքւմ), քանի որ այդ տարիներին տեղի թուրքերնիրենց ավելի անսանձ էին զգում, քան երբեւե:

1992-94 թթ. Ղարաբաղյան պատերազմի տարիներին էլ Բորչոլվում բազմիցս փակել են ինչպես ՀՀ ճանապարհը, այնպես էլ Ջավախքից դեպի Թիֆլիս ուղին: Ավելի քան 20 անգամ պայթեցվել են ՀՀ մտնող գազամուղերն ու երկաթուղին:

Մեր օրերում հենց այս շրջաններով (Ծալկա-Ախալքալաք-Ախալցխա) է ընթանում Թուրքիայից Ադրբեջան «դարի նախագծերի կառուցումը»: Սրան ավելացնելով «թուրք-մեսխեթցիների վերադարձի» պլանները պարզ է դառնում, թէ աշխարհաքաղաքական ինչ կարեւորություն ունեն այս հարցերը: Ուստի 1906 թ. դեպքերի այս հեռավոր արձագանքը ունի նաեւ մերօրյա հնչողություն…

Նյութը արխիվային մամուլում հայտնաբերվել է Վահե Սարգսյանի կողմից, որին շատ շնորհակալ ենք կարեւոր տեղեկությունը բացահայտելու համար: Աղբյուրի ուղղագրությունը պահպանված է:

Դրութիւնը Ծալկայի շրջանում
Յունուարի 24

Ծալկան, որ բնակեցրած է հայ, թուրք, յոյն գյուղացիութեամբ, մօտիկ ապագայում կարող է կռւի դաշտ դառնալ, եթէ լուրջ միջոցներ ձեռք չառնեն:

Դեռ նոյեմբերի 29-ին , Դաշմաշ (1) հայկական գյուղը ենթարկուեց շրջակայ թուրքաբնակ գյուղերի հարձակմանը, բայց թուրքերի համար աննպաստ պայմանների շնորհիւ, այդ տմարդի յարձակումը յաջողութիւն չունեցաւ. Նրանք տւին 1 սպանւած եւ 2 վիրաւոր: Հայ գիւղի վնասը նիւթական էր. Թուրքերը, իրենց սովորութեան համաձայն, քշեցին մօտիկում գտնվող տաւարը:

Սակայն այդ յարձակումը խզեց երկու դրացիների մէջ բարեկամական յարաբերութիւնը:

Ծալկայի մինչ այդ քնի մեջ մրափող հայ գիւղացին, թուրքերի այդ յարձակումը ազդանշան ընդունելով, սթափւեց եւ սկսեց միջոցներ ձեռք առնել ապագայի համար, եւ շատ իրաւացի…

Ծալկան, որ մի տափարակ դաշտ է, շատ անբարեյաջող պայմաններ է տալիս հայ գիւղերին: Հայ գիւղերի թիւը 13 է: Այնտեղ, որտեղ հայ գիւղը փոքր ի շատ է աջող դիրք ունի, նա մենակ է եւ շրջապատված յոյներով, որ այժմս շատ անգամ կասկածելի դեր են խաղում (2): Մնացածները ցրւած են, գլխաւորապէս մեկ տափարակի վրա, եւ թշնամու համար ախորժելի պատառ են ներկայացնում:

Թուրք գյուղերը, որ ընկնում են Ծալկայի հարաւ-արեւմտյան կողմը (3), թվով շատ չեն, եւ հայ գիւղացին շուտով կարող է մաքրել դրանց հետ իր հաշիւը, բա՞յց… ահա այստեղ է հարցականը:

Ամառը, ինչպէս յայտնի է, թուրքերը ամբողջ Բորչալուից, նոյն իսկ Կարաեազից, Աքտագլայից ամարանոց են գալիս Ախալքալակի եւ Ծալկայի մէջ գտնւող սարը: Վաղուց է ինչ հայ գիւղացին ենթարկուած է եղել այդ բաշիբոզուկների գործողութիւններին, որոնք այնքան հալալ աշխատանքի չեն գալիս, որքան թալանի:

Սա փաստ է:

Նախընթաց տարիներին էլ շատ անգամ այդ մասին բողոքել է հայ գյուղացին, դեռ աւելի ասենք հայից աւելի խիստ յոյն գիւղացին: Հայ ու յոյն աշխատաւոր գիւղացիք շատ անգամ ստիպուած են եղել դուրս չը թողնել իրենց տաւարը, իսկ թէ սա ո՞րքան ծանր է գիւղացու համար, այդ մասին թող խօսէ ինքը գիւղացին, «մեր ապրանքը կը ջարդւի, մեր օջախը կը քանդւի»-լալիս է նա:

Այժմս, երբ շարունակւում է հայ-թուրքական արիւնոտ դրաման, երբ տգէտ թուրք գիւղացին սովորեց իւր աւազակութիւնների համար անպատիժ մնալուն, ակներեւ է, որ նա աւելի եւս կրկնապատկէ վայրագութիւնները, իսկ տուժողը – հայ աշխատաւոր գիւղացին:

Ահա այս է, որ ողբում է Ծալկայի հայ գիւղացին, սրա վրայ է, որ լուրջ պէտք է մտածել, եթէ կամենում ենք խուսափել արիւնոտ դրամայի կրկնւելուց:

Արթուն
Յառաջ, no 11, յունուարի 28, 1906 թ.

Ծանոթագրություններ.
1) Գյուղի ստույգ անունն է Դաշբաշ:
2) Ինչպես այդ տարիներին, այնպես էլ հետագա մեկ դարի ընթացքում Ծալկայի հույները երբեւե չեն ներգրավվել թուրքամետ գործողությունների մեջ: Այդ հույների (ուռումների) մեծ մասը թրքախոս է:
3) Հյուսիս-արեւելյան կողմում:

http://javakhk.livejournal.com/tag/armenia